Het weer in Turijn was te mooi om naar een museum te gaan. We gingen liever wandelen en haalden bij de Toeristeninfo een folder met wat wandelingen. De huizen in Art Nouveau-stijl (in Italië Liberty genoemd) leken ons wel en dus namen we ’s morgens de metro.
De wandeling leidde eerst naar een markt. Dit keer wat meer geënt op de buurt waarin hij gehouden werd. Met duidelijk mooiere spullen, maar ook een stuk kleiner.
Daarna liep een route langs allerlei mooie gebouwen, die vrij summier beschreven werden in de folder. Jammer, maar geen van de gebouwen was van binnen te bekijken. Maar aan de buitenkant waren ze ook heel bezienswaardig. (klik op een foto om te vergroten)
Tag Archives: Italië
Turijn
 |
De eerste dag in Turijn gingen we naar Piazza del Reppublica, waar elke dag een grote markt gehouden wordt. We houden van dat soort markten, met kraampjes waar van alles te koop is. We zagen hert voor ons: enorme soeppannen, waar de Italiaanse mama’s enorme hoeveelheden minestrone in maken, roerend met enorme lepels. |
 |
 Je kunt er pruiken en haarstukjes kopen, maar natuurlijk ook de gewone dingen zoals broeken en kousen, schoenen en tassen. Niet alles is superieur Italiaans design, maar wel leuk om te bekijken. |
| Een groot gedeelte van de markt is alleen voor voedsel. Mooi opgestapelde meloenen, druiven, perziken, courgettes, noten. Watertandend lekker. Vis en vlees worden in aparte hallen verkocht. Wat daar ligt, was voor ons niet altijd herkenbaar en ook minder aantrekkelijk. Ik zou tenminste niet weten wat ik moet doen met zo’n lap, die nog het meest leek op een wollig dekentje. |
 |
 |
 |
Om een uur of één wordt de markt opgebroken en wat er dan rest is een enorme rotzooi. Al zoekt en vindt een enkeling nog wel wat eetbaars.
Turijn
Vrienden hadden het al gezegd, Turijn is een heel leuke stad. En ze hadden er geen woord van gelogen. Een heerlijk relaxte stad, niet te groot, met mooie pleinen, leuke straatjes, winkels waar je je suf zou kunnen shoppen en onnoemelijk veel restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Het was heerlijk weer, niet te warm. En mocht het een keer regenen. dan kun je toch nog fijn wandelen onder de vele arcades.
 |
We logeerden in een hotel bij station Porta Nuova met de metro, bus en tram op loopafstand. Meteen een meerdagenkaart gekocht, zodat we gemakkelijk op het openbaar vervoer konden stappen. Prima geregeld dus! |
| Die metro heeft maar één lijn, maar die is onbemand. Met een beetje geluk kun je helemaal vooraan in het eerste rijtuig zitten en waan je je eventjes bestuurder. Eigenlijk zijn die plaatsen bestemd voor kinderen, maar och, als volwassene wil je ook nog wel eens kind zijn, toch? |  |
Kappertjes
 |
Vorig jaar in Italië zagen we in een kustplaatsje mensen languit liggen om iets van de rotskust beneden hen te pakken. Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik in mijn beste steenkolen-Italiaans wat ze daar nou aan het doen waren. Met veel handen-en voetenwerk kwamen we erachter dat ze de bloemknoppen van een prachtige plant zochten, om er thuis kappertjes van te maken. |
Tja, Italianen doen dat dus zelf. Die lopen niet naar de supermarkt en grissen een potje uit het schap. Die liggen op hun buik om de mooiste knoppen te vinden, gaan dan naar huis en leggen hun eigen kappertjes in.
Natuurlijk zou ik zo’n mooie plant ook in de tuin willen hebben. Maar zouden ze hier overleven? Het zijn echte zonaanbidders en kunnen heel goed tegen droogte. We ontdekten ze in Italië op rotsige plekken, in de volle zon. En er is veel na te maken, maar die zon hè…….
Sauce Bolognese
| Nee, ik pretendeer niet dat ik de “originele” sauce Bolognese maak. Maar mijn recept is zeker heerlijk en ik maak het altijd in grote hoeveelheden. Zo’n lekker klusje voor een zomermiddag. Veel groenten snijden, aanfruiten, vlees erbij en dan maar laten pruttelen. Zo doe ik dat:
125 gr. spekblokjes |
 |
Snipper de uien en hou ze apart.
Snijd winterpeen en bleekselderij in piepkleine blokjes.
Bak het spek in een grote stoofpan zachtjes uit, maar laat het niet kleuren.
Doe de ui erbij en laat even zachtjes bakken, maar ook niet kleuren.
Voeg de tomatenpuree, oregano en tijm toe en bak alles even mee.
Voeg het gehakt toe en laat bakken tot het gehakt niet meer rood ziet en uit elkaar valt.
Doe dan de groenten en rode wijn erbij en breng aan de kook.
Kruid met peper en zout naar smaak.
Voeg de tomatenblokjes toe en roer het paprikapoeder erdoor.
Laat alles op een laag vuurtje minstens 45 minuten zachtjes stoven. Roer regelmatig even door.
Natuurlijk kun je nog wat andere groenten, zoals paprika in blokjes toevoegen. Dat is misschien niet origineel, maar het ligt helemaal aan je eigen smaak!
Gebruik de saus bij pasta zoals spaghetti of tagliatelle of in de lasagna.
EET SMAKELIJK!!
Kabouterhuisjes
Tijdens onze tour naar Apulië logeerden we ook in Alberobello, dat vooral bekend is om de vele trulli die er staan. Piepkleine huisjes, die zo uit een sprookjesboek lijken te zijn gekomen. Voor ons moderne mensen lijkt het onwaarschijnlijk dat je er kon wonen, maar in vroeger tijd was men nog niet zo ruimtebelust als nu.
Ons hotel lag vlak bij Rione Monti, de wijk met de oudste trulli, die inmiddels UNESCO-werelderfgoed zijn. De meeste trulli zijn omgebouwd tot souvenirwinkeltjes, al wonen er nog steeds mensen in zo’n huisje, wel enigszins aangepast aan deze tijd.
Als je op een foto klikt, wordt deze vergroot.
Beeldjes
Deze twee liefjes stonden in een vitrine in Lucca. We maakten een wandeling over de stadsmuur en keken ook even binnen bij de tentoonstelling over de beelden die vanuit Lucca de wereld over gingen. Als we het Italiaans goed begrepen hebben, brachten kunstenaars uit Lucca hun beeldjes overal in Europa aan de man. Ze zouden ook de akers van de beroemde Hummelbeeldjes hebben geïnspireerd.
Wij vonden ze gewoon al heel erg leuk!
Oude mensen
Ik ken ze niet, dit oude stel. Maar hij liep erg moeilijk en de straatjes in Ascoli Piceno zijn soms steil en hobbelig. Dus zocht hij steun bij haar.
Ook wel eens zo’n foto gemaakt? Doe dan mee met Stuureenfoto, elke week verzin ik een ander thema en deze week is dat Oude mensen
Achter de muur
De huizen hier staan langs de Arno in Pisa. Maar dat doet er niet zo toe. Er had ook een foto van Amsterdam, Beijing of weet ik waar kunnen staan. Want waar het mij om gaat is wat leeft er achter de muren? Waar dromen de bewoners van, denken ze aan …. Dat zal ik wel nooit weten, maar ach, het zal wel net zo zijn als bij ons. Soms verdriet, soms feeststemming, soms angst, van alles wat. Want zoveel verschillen we toch niet van elkaar?
PS: deze foto had ook gepast bij het weekthema van Stuureenfoto. Neem eens een kijkje en doe mee!
Uitgeteld
Helemaal uitgeteld was ie, na dat bezoek aan Todi. Zijn vrouw had nog energie voor 10, liet hem op het bankje zitten en ging nog even shoppen. Zelfs het uitzicht kon hem niet meer boeien, na een paar minuten dommelde hij weg ….
