Vraagteken

We hadden al allemaal onze jas aan en maakten nog even een sanitaire stop voordat we de metro weer in zouden gaan.

En toen zag ik dit:

Wat zou dat nou kunnen zijn? Doet de politie hier bij binnenkomst zijn wapen in?

Leg je hier je drugs in, zodat je niet verleid wordt ze op het toilet of in de zaak te gebruiken?

Het leek me allemaal niet het geval. Je hoeft echt geen vingervlugge handige jongen te wezen om met een beetje moeite iets uit die doos te pakken.

Was het dan een geintje? Er zat een best wel “officiële” sticker op.

Ach, het blijft een raadsel voorlopig. Volgende keer misschien eens informeren…?

Door de duinen

Nadat we donderdag een stuk over het strand gelopen waren, besloten we om door de duinen terug te gaan. We hadden dat al eens eerder gedaan, maar dat was al weer lang geleden.

We liepen het pad op en al gauw ontdekten we dat we niet alleen wandelden, maar dat er ook diverse (nogal haastige) wielrenners van de weg gebruik maakten.

Maar gelukkig vonden we een echte wandelaarspad en kon de man van het Zuid Hollands Landschap ons bevestigen dat we echt niet zouden verdwalen, want dat het pad evenwijdig aan de wielerkoers lag. Het eindpunt zou dus bij het strand en de metrohalte zijn.

En wat was het mooi. We zagen onderweg allerlei bloemen, zelfs orchideeën, al kreeg ik die niet goed op de foto. Ongetwijfeld is na te zoeken hoe alle bloemetjes en planten heten, maar daar is het me niet om te doen.

Maar niet alleen de bomen, struiken en planten verrasten ons. Ook kregen we een fluitconcert te horen. Gelukkig had één van de Ganzen een vogelherken-app op haar telefoon. En laat het nou een nachtegaal wezen, die ons toezong. Die had ik echt nog nooit zomaar in het wild gehoord. En ja, dan wil je natuurlijk wel even laten horen hoe dat klinkt.

Stil en verlaten

Nou nee, stil en verlaten was het strand niet toen de Ganzenpas dames er waren. Want met die nieuwe metro-verbinding naar het strand namen velen met ons de metro naar Hoek van Holland.

Wel beloofden een grijze lucht en veel wolken geen zonnebad mogelijkheden. Dus bleef het strand over de volle breedte maagdelijk leeg en schoon. Maar wandelen was prima te doen.

Met een windje tegen liepen we over de betonnen platen richting ‘s-Gravenzande.

De rijen strandhuisjes bekeken we zowel vanaf het wandelpad als van dichtbij. Er stonden diverse leeg, dus konden we het toch niet laten even binnen te kijken.

Terug liepen we via de duinen, waar de wind ons wat minder in de rug duwde en het op sommige plekken zelfs zwoel aanvoelde. Maar daar vertel ik later nog wat over.

En na al het wandelen lokten de strandtenten met een lekkere lunch. En dan moeten we weer gehoor geven aan de afspraken, dus stapten we weer op de metro.

Het was een heerlijke dag. Zo’n uitstapje doet een mens goed!

Huisjes

Dit zijn strandhuisjes in Hoek van Holland, die je kunt huren. Het is natuurlijk de achterkant, dus niet de mooiste. En dan nog al die grote zakken met vuile was, niet bepaald op zijn voordeligst gefotografeerd.

We liepen er vanzelfsprekend eerst langs de voorkant voorbij. Maar een sombere, regenachtige lucht en nog diverse mensen aan het pakken en opruimen, het nodigde niet uit voor een foto.

We vroegen ons af of wij zo’n huisje zouden huren en kwamen tot de slotsom dat we het niet zo bijster gezellig vonden. En dat de omgeving ook niet zo uitnodigend was. Maar ja, hé vanuit ons huis zitten we binnen een uur aan het strand. Al moeten we er dan wel heel vroeg voor weg. Anders wordt het een warme file-dag.

Maar met kleine kinderen is het natuurlijk een heel ander verhaal. Voor kinderen is het ideaal. Ze hebben er de ruimte, zand en water in overvloed. en met een beetje lekker weer heb je er letterlijk geen kind meer aan. Kunnen pa en ma lekker bijkomen en uitrusten.

Voor wie belangstelling heeft, dit is de link.

Wandelen

Nou nee, eigenlijk niet wandelen. Want vorige week donderdag gingen de Ganzenpas dames wel weg, maar niet te voet. Ze namen de nieuwe metrolijn (of heet dat tegenwoordig Randstadrail?) naar Hoek van Holland. Het eindpunt is nu nog het oude treinstation, maar wordt -als alles goed loopt- volgend jaar doorgetrokken tot het strand. Dan rol je zo het strand op.

Maar we gingen met z’n allen lunchen en dus waren de meeste wandel-schoenen thuis gebleven en vervangen door wat chiquere exemplaren, die wel mooi zijn maar niet lekker lopen over langere afstanden. Het was jammer dat drie dames wegens omstandigheden niet mee konden, maar we hopen dat die er ook binnenkort weer bij kunnen zijn.

En hier zitten we dan aan tafel in De Torpedoloods. De lunch smaakte heerlijk en na afloop gingen we weer met de metro terug naar Rotterdam-Ommoord. Natuurlijk werden er ook plannen gemaakt voor volgend jaar. Want in de zomer, met lekker zonnig weer, is dit natuurlijk ook een hele mooie bestemming en dan zullen we zeker een flink eind lopen.

Nu vieren we eerst Kerst, maar op 2 januari 2020 om half elf verzamelen we weer bij de Gulle Gans en starten met frisse moed aan onze wekelijkse wandeling 😉

Strandwandeling

Vorige week gingen de Ganzen van de Ganzenpas naar Hoek van Holland. Dat was al eerder gepland, maar toen strooide de regen roet in het eten.

Nu was het perfect strandwandelweer. Zo nu en dan een matig zonnetje, wat wind en een aangename temperatuur. Het zou een wandeling van slechts enkele kilometers worden, maar aan het eind hadden we toch aardig wat stappen gezet omdat er zo nu en dan wat afgeweken werd van de route. Maar wie maalt daarom als het gezellig is, er zo nu en dan wat te drinken en te eten is.

Het eerste deel liepen we over het strand en daar zag ik deze grote zakken staan. Daar is een flinke haard mee te vullen, al vermoed ik dat er zo nu en dan ook gewoon een leuk vreugdevuur mee gemaakt wordt.

In de duinen zagen we regelmatig grote stukken met deze planten staan. Een distelsoort, dat was wel duidelijk. Een kogeldistel wist één van de mede-wandelaars te melden. Ze had hem in de tuin gehad, omdat hun straat zo heet. Maar in Rotterdam mist die plant de zoute zeewind en had dus het loodje gelegd. Hier toonde ze zich gelukkig in volle glorie.

En dan weer met de bus terug naar Rotterdam. Konden we meteen een beetje uitrusten van de wandeling 😉 😉 😉

Wandelen

Afgelopen dinsdag wandelde ik in Hoek van Holland. We waren met 12 dames en natuurlijk wandel-leider Koos, die een leuke tocht had uitgestippeld. Allemaal eerst met de metro naar Schiedam-Centrum en daarna met de trein naar Hoek van Holland Strand.
Het was mooi wandelweer! Lekkere temperatuur en lichtelijk bewolkt, zodat we niet constant in de felle zon liepen. Dat is wel zo fijn op het strand.
Eerst koffie en een plaspauze en dan op weg. Natuurlijk werden er schelpen gezocht en wie wilde kon met de voeten in het water. Zelf hield ik de schoenen aan, want op het harde zand liep dat prima. De weinige keren dat er door een laagje water gewaad moest worden, gokte ik op de stevigheid van mijn stappers.
Bij ‘s-Gravenzande dronken we nog wat voordat we door de duinen terugliepen. Onderweg zocht Koos naar duindoornbessen. Die zijn heel gezond, maar wel heel erg wrang-zuur. En de bramen stonden zo laag, dat de vos er waarschijnlijk op gepiest had 😉 . De schapen lieten ons ongeïnteresseerd voorbijgaan.
Toen we bij de trein terug waren zaten er toch ruim 8 kilometers in onze benen. Het was een heerlijke en gezellige wandeling, al was ik best wel blij even te kunnen uitrusten.

(klik op een foto om te vergroten)

Beelden

Een paar weken geleden, toen er een pittige storm langs de kust trok, reden we naar Hoek van Holland. We wilden er twee dingen doen; een flinke wandeling langs het strand maken en de beeldengroep van Frank Meisler fotograferen.
Die wandeling hebben we maar niet gemaakt, want wandelen langs het strand was bijna onmogelijk vanwege de wind en het zand dat in je gezicht woei.

Maar die foto’s hebben we wel gemaakt. Hier dus ook een groep kinderen, met een schamel koffertje. Weggerukt uit het gezin, op weg naar een onzekere toekomst.

Beelden

Deze zomer kwamen we in Berlijn toevallig deze beeldengroep van Frank Meisler terecht. Het staat bij het station Friedrichstrasse en maakte grote indruk op mij.
De groep verbeeldt een aantal joodse kinderen van de “Kindertransporte”. Sommige kinderen werden naar Engeland en geadopteerd; anderen werden naar de vernietigingskampen gebracht en keerden waarschijnlijk nooit meer terug.
De beeldengroep staat niet op zich zelf, er staat van dezelfde beeldhouwer een groep in Londen, bij het Liverpool Street Station en in Dantzig, voor het hoofdstation. Maar ook in Wenen en Hoek van Holland staan beeldengroepen.

 

 

Kort na ons bezoek aan Berlijn, was ik in Wenen en ik wilde beslist ook het monument in het Westbahnhof zien.
En natuurlijk ga ik een keer naar Hoek van Holland om daar een foto te maken. Toen ik in 2008 in Dantzig was, stond de beeldengroep daar nog niet. Binnenkort zal ik daarover bloggen.