Arm kind

Daar zat ie, op de Wereldhavendagen. In het zonnetje, aan de kade, maar verscholen achter een grote zwarte box. Hij kon helemaal niets zien, dus vroeg ik of hij daar wel goed zat. Meteen zette hij het op een huilen. Verschrikt vroeg ik de moeder wat ik verkeerd gedaan had. Ze sprak Engels en vertelde dat ze net uit Libië kwamen.

Het kind was bang van al het geluidsgeweld en dacht dat het ook hier oorlog was. Maar zij had haar kinderen juist meegenomen, om te laten zien dat knallen niet altijd dood en verderf betekenden.
Hij geloofde het nog niet. Zal het nog goed komen met hem?