Voetstuk

Bron: Google / Wikipedia

Hoe hoger iemand op de maatschappelijke ladder klimt, hoe dieper hij kan vallen.

Ik ben nooit zo’n fan geweest van DWDD, heb weer wel met plezier naar Chansons! gekeken.

Alle loftuitingen over Matthijs van Nieuwkerk vond ik bij tijd en wijle nogal overtrokken. Hij kan goed presenteren en jarenlang zo’n programma dagelijks op de buis brengen, is absoluut een prestatie.

Maar nu vallen allerlei mensen over hem heen, vertellen ze hun ervaringen van jaren her. De afgod is van zijn voetstuk gevallen.

Werd hij eerst jarenlang bewierookt en met goud en glitter omhangen, geprezen alsof nooit meer iemand zijn status in medialand zou kunnen weerstreven, nu ineens is hij geduikeld en wordt hij becommentarieerd door “vrienden” die men zijn ergste vijand niet toe zou wensen.

Tja, als u niet wilt wat u geschiedt, doe dat dan ook maar bij een ander niet….

Boek

Waren we vrijdag op het Boekenfestijn, kochten we niks. Jammer, want we vonden het altijd heerlijk hier een tijd rond te struinen. Leo naar de boeken en ik naar het hobbygedeelte. Het leverde meestal wel wat op, nu dus niks.
Maar zaterdag liepen we even De Slegte in, die sinds een tijd weer terug is in Rotterdam. Iets minder groot, maar steeds aantrekkelijker. En meteen bij binnenkomst viel Leo’s oog en het mijne op dit boekje. Geschreven door Matthijs van Nieuwkerk, die werkelijk idolaat van Aznavour is. En de dag begint en eindigt met een chanson van Charles. Zo’n fervente fan ben ik niet, maar hij kan me nog steeds zeer boeien en ik heb dan ook heel wat van zijn LP’s en CD’s. Toch kende ik niet alles waar Matthijs over schrijft. Geen probleem, Spotify en YouTube helpen je dan ook op weg.

En dit heb ik dus al weer een aantal keren beluisterd. Gewoonweg heerlijk!