Hustle bustle

We zaten vorige week al vroeg, om half zeven, in de metro, op weg naar het CS.

Alhoewel ik het best spannend vond, zo’n rit onder de zee door, was ik niet zenuwachtig. Het viel dan ook alleszins mee. Je gaat al door zoveel tunnels, dat die lange niet eens meer opvalt.

En dan kom je aan op St. Pancras in Londen. Een heel andere sfeer dan in Rotterdam. Internationaler, drukker, kleuriger….

We namen eerst koffie en een broodje. Aan een piepklein tafeltje gezeten keken we naar de “hustle and bustle” van de internationale reizigers. Sommige verveeld, anderen gestresst.

Mannen in strakke pakken, korte broeken, op slippers of in hippe sneakers. Vrouwen in kleurige sari’s, anderen compleet in het zwart gesluierd, met slechts de ogen vrij. Nooit alleen op pad, altijd een man er naast.

Voor de balans ook veel jong en niet jonge meisjes in weinig meer dan wat voor de goede orde bedekt moet worden. Soms met een betoverend figuurtje en geschikt om zo de catwalk op te gaan. Maar vaak ook met veel vertoon van vlees dat beter verhuld had kunnen worden.

We namen dan ook even de tijd dat allemaal aan te kijken, maar gingen tenslotte toch op zoek naar een nieuwe Oystercard voor het openbaar vervoer. Die oude kaarten hebben we niet terug gevonden.

En dan de Tube in. Met zijn speciale geurtjes, de geluiden en nog steeds de waarschuwing “mind the gap”. Op weg naar het hotel….

Dat was keurig geregeld. De kamer was al beschikbaar, dus we konden even op verhaal komen.

Reizen

Op onze computer staan duizenden foto’s, die zelden of nooit meer bekeken worden. Jammer, want er zitten soms heel leuke tussen, die ik best wil delen.
Vandaag ga ik terug naar 2001, toen wij een reis naar Vietnam maakten. Dit is mijn impressie van Hanoi.
Hanoi vond ik een relaxte stad. Het verkeer was druk, maar iedereen reed langs elkaar heen. Sierlijk slingerden bromfietsers en fietsers langs auto’s en vrachtwagens.
Allerlei waren werden aangeboden, dingen gemaakt. Er waren hele straten van maar één soort winkeltjes. Levendig, kleurrijk, rommelig en lawaaiig. Maar vooral vrolijk, na alle ellende van de lange oorlog, de armoe. Je kon de hoop op betere tijden bijna voelen. Ik kon er geen genoeg van krijgen en was ’s morgens heel vroeg al buiten, waar ik keek naar gymmende mensen. Ik rook de geur van versgebakken brood, hoorde het getimmer en geklop van de ambachtslieden. Het maakte heel veel indruk op me. Hoe zou het er nu zijn?

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Stil

Dit is een ongewoon gezicht. Station Beurs, het drukste station van de Rotterdamse metro, maar nu bijna verlaten. Slechts één vrouw checkt haar mobiel. Och, het was al laat in de avond en niemand wilde nog de stad in. Er waren wel mensen die naar huis wilden en binnen no-time was het dan ook weer druk hier. Maar heel even leek het bijna uitgestorven…
stilte

Museum

12-museum

Collectie: Museum Boijmans-van Beuningen, Rotterdam

 

Ergens in alle nieuws dat over ons uitgestrooid wordt, las ik dat Rotterdamse musea meer aan promotie moeten doen, meer bezoekers moeten trekken. Dat ze achter blijven bij de cijfers van Amsterdam en Den Haag.
Ach, dat zal misschien wel, maar veel tamtam en bezoekers zijn voor mij een reden om zo’n museum dan maar niet te bezoeken. Jammer van de werken, jammer van alles wat je dan mist. Maar met zijn honderden voor een schilderij staan en dan nauwelijks iets zien, is niks voor mij.Ik herinner met een Vermeer tentoonstelling in Den Haag, waar je over de hoofden kon lopen. Nergens rust om even te genieten van zo’n schilderij. Nee, haast, haast, opzij, opzij, er zijn nog rijen wachtenden achter u ….

Nee, ik prefereer een kalme zaal, met licht en ruimte. Het liefst helemaal voor mezelf alleen.

Artis

Op een van de mooiste dagen van september moesten we voor een afspraak in Amsterdam zijn. Alles was snel geregeld en we hadden tijd genoeg over om naar Artis te gaan. Want Blijdorp kennen we goed, maar in Artis waren we nog nooit geweest.
Die dierentuinen zijn niet met elkaar te vergelijken. Elk met een eigen stijl. Maar wat ons opviel, was dat Artis, ondanks de drukte,  heel knus en gezellig was.
En al meer dan 115 jaar, gezien deze overdenking van Nescio.

Kerststress

Hoe vaak heb ik al niet geroepen dat ik niet meer meedoe aan al die Kerststress. En toch, meestal liep ik op de laatste nipper te rennen om alle boodschappen binnen te krijgen. Nou, dit jaar dus niet. Alles prima geregeld, dingen in de diepvries, verpakt of met een nog flink houdbare datum. Dit keer zouden de Kerstdagen rustig en rimpelloos verlopen.
Maar ja, “Life is happening when you are busy making other plans”. Dus liep het allemaal anders. Vorige week bleek de convector het na 30 jaar te hebben begeven. Gelukkig kon er een vervangende worden geplaatst… Op vrijdagmorgen om half negen stond de monteur op de stoep. Dag rustige vrijdag, dag plannen om heel op mijn gemak de laatste boodschappen bijtijds te doen. In plaats daarvan kon ik om bij twaalven aan het ramen zemen, vloeren dweilen, meubels verplaatsen en nog wat andere dingen.
‘sMiddags in de winkels bleken nou net die dingen uitverkocht die ik nog niet in huis had gehaald, dus werd het supermarkt in en supermarkt uit, op zoek naar verse dille, bubbelwijn en nog wat andere zaken. Al met al toch nog tamelijk stressig en met rode konen.
Maar uiteindelijk werd het toch een rustige Kerst. Met de hele familie bij elkaar, lekkere hapjes, gezellig eten, en op 2e Kerstdag een wandeling met manlief en een eenvoudige, maar voedzame maaltijd.
Pfffftttt……