Onbegrijpelijk

Moeilijke besluiten zijn soms onvermijdelijk. Maar als je ze dan moet nemen, laten het dan toch vooral logische besluiten zijn.

Want wie kan me nou de logica uitleggen van het kabinetsbesluit om de musea, dierentuinen en arboretums te sluiten? Dat zijn toch bij uitstek plekken waar het publiek niet al te talrijk zal zijn. In dierentuinen en zo loop je meestal in de open lucht, dus dan is het helemaal van de zotte dat je daar niet heen mag.

Is het dan bij het tuincentrum, de IKEA of de bouwmarkt beter? Veiliger…? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.

Maar goed, het is zo en voorlopig moeten we er mee leren omgaan. Zelf hebben Leo en ik al lang niet meer gewinkeld. We halen hooguit in sneltrein tempo de nodige boodschappen.

Ons zal je dan morgen ook niet op “Black Friday” vinden. Wij blijven wel lekker thuis of, als het goed weer is, lopen ons rondje in de buurt. Met veel frisse lucht en weinig andere mensen.

Angst

Steeds vaker zie ik de krant, Facebook of het TV-nieuws en denk ik “laat maar, ik hoef het niet te weten.”

We hebben naast de dagelijkse Corona-berichten de laatste tijd een heleboel andere angsttijdingen over ons heen gehad. Ik zag berichten dat Hondsdolheid steeds ernstiger vormen aan gaat nemen, dat de Legionella-besmettingen toenemen, dat we nu zo vaak te maken hebben met Sepsis (bloedvergiftiging). En net lees ik weer iets over een Westnijlvirus, dat door muggen wordt verspreid.

Bron: Facebook

Nog elke dag krijgen we te horen hoeveel mensen besmet zijn met Corona. En al zijn niet alle testen even nauwkeurig, het wordt gebracht als een ijzeren en angstwekkende waarheid. En nergens kunnen we lezen hoe veel (of hoe weinig) mensen daadwerkelijk ziek zijn geworden. Je zou er vanzelf gammelig van worden.

Ik geloof heus wel dat het allemaal bestaat en dat je er op een slecht moment ziek van kunt worden. Dat we ten dode zijn opgeschreven. En dat laatste is natuurlijk ook waar, alleen WANNEER dat gebeuren weten we nog niet. Kunnen we in de tussentijd nou niet alle angst even uitbannen en weer gewoon een beetje opgewekt leven hebben?

Onderzoeken

Na alle commotie over de C-crisis begint nu een periode waarin we het ene na het andere onderzoek voorgeschoteld zullen krijgen.

Bron: Google foto’s

Nog tot in lengte van dagen zullen wetenschappers en pseudo-wetenschappers zich verdiepen in allerlei aspecten van die ziekte.

Over de invloed op ons leven, de gevolgen van het thuiswerken, hoe veel minder of juist hoeveel meer ziektes de kop op staken of verdwenen leken te zijn.

Hoe het echtscheidingscijfer beïnvloed is, wanneer de geboortepiek plaats zal vinden, waarom men beter dit wel of dat weer niet zou hebben moeten eten, drinken, gebruiken, laten staan.

Het moet een eldorado zijn voor al die snuffelaars in de cijfers en trends. Ze zullen er voorlopig nog wel een tijdje zoet mee zijn.

Zin of onzin?

Dat we dat nare C-virus het hoofd moeten kunnen bieden, lijkt we vanzelfsprekend. Al blijkt het een taaie rakker. En wat moeten we daarvoor dan uit de kast halen?

Vaker je handen wassen, geen bezwaar. Geen handen schudden, maar het “namaste” gebaar maken, ook geen al te grote opgave. Thuisblijven, geen contacten met anderen, we houden ons eraan maar moeilijk vind ik het wel. Ik mis de sociale contacten, de afspraken en vooral mis ik het fysieke contact met de kinderen. Maar we houden het voorlopig dus maar bij Whatsappen, Zoomen of gewoon telefoneren.

Maar sponzen jullie de boodschappen af? Bij voorkeur met een desinfecterend middel? Nee, ik doe dat niet. Net zo min als ik handschoenen draag of een mondkapje. Want we zijn altijd al omgeven door allerlei bacteriën, bacillen en virussen. Alleen worden we daar niet altijd zo ziek van. Ik herinner me dat bij de introductie van de nieuwe VIM (doodt 99% van alle huishoudbacteriën) een professor waarschuwde. Je gooide met die 99% ook alle goede bacteriën weg. En hij vond dat heel dom. Want wanneer alles steriel was, zouden we juist geen weerstand kunnen kweken.

Bron: Google afbeeldingen

Nee, ik onderschat het C-virus niet. Het is heel gevaarlijk en daarom blijven wij ook zoveel mogelijk thuis. Zodat we niet constant en in hoge mate in aanraking met het virus komen. Maar willen we die zo gewenste immuniteit krijgen, zullen we toch een keer met meneer of mevrouw Corona kennis moeten maken. Eerst maar op flinke afstand en dan langzamerhand steeds dichterbij. Net zo’n draak uit enge sprookjes. Heel, heel voorzichtig benaderen. En dan, als wij ons hebben kunnen bewapenen, ons immuunsysteem op scherp staat, kunnen we confrontatie misschien aan en wordt het beest getemd.

Maar voorlopig nog even wachten. Dus thuis blijven is nog altijd het devies.

Andere handel

Heineken, de vroegere werkgever van mijn man, heeft zijn productieproces om gegooid. Bier wordt nog wel gebrouwen, maar nu wordt ook handgel geproduceerd:

” Zo gaat Heineken ziekenhuizen in Nederland en België helpen met desinfecterende middelen. Maar liefst 250.000 flesjes handsanitizer, gemaakt van 30.000 liter alcohol, worden komende weken verdeeld.” (bron: De Telegraaf van 31 maart 2020) Weer eens een heel ander begrip van “Heerlijk helder”.

En een wat gezelliger bericht in deze gekke tijd dan al die cijfers en statistieken over wat het Corona-virus allemaal teweeg brengt.
Ik sluit mijn ogen niet voor de werkelijkheid, maar toch…..

Projectje

Met zoveel vrije tijd is het goed om jezelf bezig te houden. En waarom zou je dan niet het nuttige met het aangename verenigen?

Op dit moment zitten heel veel ouderen in een verzorgingshuis, goed verzorgd dat wel. Maar zonder bezoek vanwege dat vervelende C-virus.
Eén van die mensen is tante Luus, een tante van Leo. Ze is 96 en heeft het nodige in haar leven meegemaakt, zelfs de laatste maanden. Dus besloot ik haar een kaartje te sturen.

En ja, als ik dan toch bezig ben, dan kan ik nog wel wat meer kaartjes maken. Met gezellige kleurige enveloppen.

En zo komt van het een het ander.

Na de kaartjes begon ik aan doosjes. Nam bij het boodschappen doen en passant ook een flinke voorraad paaseitjes mee om die doosjes mee te vullen. En afgelopen vrijdag stopte ik het allemaal in een tas, deed er een brief en nog wat extra’s bij en bracht dat alles naar Vlaardingen, waar ik het op een tafel in de hal, nog voor de tweede voordeur, kon zetten. Waarna de verzorging het verder verdeelde.

Tante Luus belde ons diezelfde avond op. Het was een gezellige middag geworden en iedereen was blij verrast. En blijheid kunnen we nu niet genoeg hebben.

Slim bedacht

Nu we steeds minder contact willen, wordt zelfs pinnen een beetje lastiger. Maar voor elk probleem is een oplossing te vinden. En als dat dan ook nog een beetje positieve reclame met zich mee brengt, is het helemaal mooi.

De dierenwinkel Lambrechts in ons winkelcentrum bedacht dat de kauwstokjes voor de hond prima te gebruiken waren om mee te pinnen. En na gebruik aan jouw of een andere hond geven. Simpel, maar erg lief en leuk gevonden!

Speciale aanbieding

Naast alle kommer en kwel is er gelukkig ook altijd een (glim)lach te verkrijgen.

De winkelier in deze zaak had een wel heel speciale aanbieding voor ogen. Nou ja, wie weet geeft het zelfs wel bescherming….

Geen idee wie de maker is en waar het gepubliceerd werd (ik geloof op Twitter). Gezocht en gevonden op Google Afbeeldingen.

Humor in tijden van Corona

Op verschillende blogs en op Facebook zag ik al wat uitingen van Corona-humor voorbij komen. De een leuk, superleuk of nou ja, zeg maar wrang… Het kan verschillen. Maar ik vind het wel hoopvol dat we proberen te blijven lachen. Dat geeft ook je weerstand een oppepper, denk daaraan.

Deze zag ik in de krant en vond ik ook wel het plaatsen waard. Een inventieve moeder, die van de nood een deugd maakt… Pluis, bedankt!

Dat hadden we nodig!

Wat denkt een mens allemaal nodig te hebben in tijden van nood? Nou, een beperkte hoeveelheid toiletpapier, maar 140 rollen….?

Verse groenten, fruit, iets lekkers om je zelf te verwennen, iets om te lezen, te haken, te breien. In ieder geval iets om al die dagen thuis door te brengen.

Nou nee, niks van dat al. Dit is in de bonus deze week. Kratten bier, voor een gezellig avondje met vrienden, voor bij het voetballen of de Grand Prix.

Ach, ze konden bij Appie natuurlijk niet weten dat we voorlopig allemaal thuis moeten blijven. Dat feestjes en visite even “not done”zijn.

Ik moest er dus wel een beetje om lachen. En dat is ook weer positief.

Want laten we vooral blijven lachen. Huilen kan altijd nog!