Wachter

2015-Blogfoto-03  Al heel wat jaren houdt hij de wacht, op de hoek van onze boekenkast. Vroeger stond hij op het dak van een gebouw in Beijing, maar daar is hij waarschijnlijk ten prooi gevallen aan de sloop- en vernieuwingslust van de autoriteiten. Tot ik hem ontdekte op een rommelmarkt. Ik vond hem meteen mooi en wilde hem hebben, maar aan het begin van onze strooptocht leek het me niet verstandig om hem mee te nemen. Toen ik naar een paar uur terugkwam, wist de verkoopster nog precies wat ik wilde hebben. Taalproblemen waren er niet, ook zonder chinees te spreken, was de koop snel gesloten. Waarna hij dik ingepakt in de koffer naar Nederland werd gevlogen. En nu beschermt hij dus ons huis, hoop ik…

 

Geordend

De laatste keer dat wij in China waren, alweer meer dan 10 jaar terug, zag je bij tijd en wijle een enorme rotzooi. Handelswaar zo maar op de grond, winkels waar kop noch staart aan te vinden was.Maar niet overal, want uitzondering bevestigt de regel, nietwaar?

Hier stonden de tafels (of waren het schragen?) netjes gestapeld langs de muur. Keurig geordend dus.

En zoals elke zaterdag is dat dan meteen ook het weekthema voor Stuureenfoto.
Neem er eens een kijkje. Misschien heb je zelf een foto gemaakt, die aansluit op het weekthema. Doe dan gerust mee.

 

Spelletje

Ik vraag me af of er in deze tijd nog veel spelletjes gespeeld worden? En dan bedoel ik niet die spelletjes op computer, Wii of smartphone, maar gewone, ouderwetse bordspelletjes. Ze zijn in ieder geval nog voldoende te koop, dus er zal wel markt voor zijn.
Toen ik deze foto maakte in Beijing, was er in ieder geval nog veel animo voor het spelen van een spelletje. Lekker warm aangekleed zitten deze mannen op straat. Ze lijken heel geconcentreerd en dat moet ook, want Go vereist nog meer denkwerk dan schaken. Omstanders voorzagen ze van commentaar en o,o, wat had ik graag geweten wat ze zeiden 😉

PS: Misschien kreeg jij wel een bordspel voor Sinterklaas. En Sinterklaasfeest is het thema bij Stuureenfoto van deze week.

Kinderen

Sinds een tijdje volg ik het blog van Limoentje, die in China woont en werkt en regelmatig van haar leven daar vertelt. Zij geeft les op een school en schreef dat de kinderen, als ze naar buiten gaan, altijd een soort van schooluniform aanhebben.
Het is al weer een tijd geleden dat we in China waren en er een grote groep kinderen ons vrolijk begroetten. “Hello, how are you?” vroegen ze allemaal. Maar daarmee hield hun kennis dan wel op. Om onze pogingen om “goeiemorgen” in het Chinees te zeggen, moesten ze onbedaarlijk lachen. Maar ja, wie weet wat wij er van bakten.

Licht

In deze donkere dagen is een lichtje meer dan welkom. Er gaan dan ook elke dag duizenden kaarsen aan in de huizen, we versieren de kerstboom en lange slierten licht sieren de huizen.
In China doet men het anders. Daar maken ze levensgrote kleurige figuren, die sprookjesachtig verlicht worden. En omdat Rotterdam een hechte band heeft met Shanghai, kunnen wij deze winter ook genieten van al dat moois. Deze zwaan ligt in de Westersingel, vlakbij ons eigen Chinatown. In het Park bij de Euromast staan nog veel meer figuren, die er tot 17 februari 2013 blijven. Misschien iets voor een Kerstwandeling? Anders gaan we een dezer dagen gewoon ‘s-avonds even langs.

En bij Stuureenfoto is het thema de komende twee weken ook licht!

Beroemd

  In de wijk waar ik woon zijn een heleboel straten en wegen vernoemd naar Nobelprijswinnaars. Het leek me wel leuk om deze vroeger toch heel beroemde mensen weer eens voor het voetlicht te brengen.

De vrouw die hier in de lens kijkt, was niet alleen schrijfster, maar ook een voorvechtster voor vrouwengelijkheid en emancipatie. Zij zag en beschreef hoe vrouwen in het China van begin vorige eeuw werden gebruikt, vernederd en heel, heel hard moesten werken.
Ik heb een aantal van haar boeken gelezen en één scène is me altijd bijgebleven: Hoe een boerenvrouw op het land haar kind alleen baarde, de navelstreng doorsneed met een stuk riet en meteen weer aan het werk ging.

Zouden haar boeken nog worden gelezen?

Naaien

Zo’n plaatje zijn we wel vaker in China tegengekomen. Vrouwen laten op de markt een jurkje of schort maken. En zijn het geen kleren, dan worden er wel schoenen gerepareerd. De mannen laten hun gereedschap slijpen of herstellen en ondertussen worden de laatste nieuwtjes uitgewisseld.

Plein van de Hemelse Vrede

Beijing-Plein-van-de-Hemels

Toen ik Bettie’s verslagen over Beijing las, kreeg ik meteen weer zin om naar China te gaan.

Maar omdat tussen droom en daad altijd wel bezwaren liggen, dan maar deze week een foto die ik in december 2003 maakte van man en zonen op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing.

Gymnastiek en examen

China-Shanghai-politieexame

In 1997 waren we voor het eerst in China. We keken onze ogen uit en een aantal zaken trokken vielen ons in het bijzonder op.

Vanuit ons hotel kijken we uit op de binnenplaats van een school, tenminste dat denken we. We zien hordes jonge mensen ’s morgens met tassen aankomen op ontelbare fietsen.

Dat beeld verschilt niet van een school bij ons. Maar hier dragen alle jongens en meisjes een uniform en heerst er duidelijk een strenge discipline.
Dan ontrolt zich een voor ons onbekend tafereel. De jongens en meisjes beginnen de dag met een pittige ochtendgymnastiek. In het gelid, als waren het soldaten, staan ze daar in de zon en strekken, buigen en springen op het bevel van een luid schreeuwende “generaal”. Alles verloopt vrijwel synchroon en wijst op een straffe hand. Het lijkt ons meer drillen dan een plezierig en gezond begin van de dag. De oefeningen worden begeleid door harde marsmuziek uit diverse krakende luidsprekers. We zien het met fascinatie aan. Continue reading