Boek

Al vaker las ik met veel plezier een boek van Santa Montefiore. Dit keer las ik “Een tijdloze liefde”.

Santa Montefiore: Een tijdloze liefde

Natuurlijk staat liefde en verliefdheid in het middelpunt van dit boek. Het begin is redelijk voorspelbaar. Evelina, dochter uit een arm maar adellijk gezin, wordt verliefd op een kleermakerszoon.

Maar dat is in de jaren 30, als de wereld op zijn kop staat, Hitler aan de macht komt en Mussolini de scepter zwaait in Italië.

Wat er komen gaat weet niemand, maar wie maakt daarover zorgen. Zeker geen twee verliefde tieners. Tot de harde werkelijkheid doordringt.

Jaren later is Evelina naar Amerika geëmigreerd, is met een lieve welgestelde man getrouwd en heeft ze drie kinderen. Ze is redelijk gelukkig, maar denkt nog vaak met weemoed terug aan haar jeugdliefde. Helaas, die heeft de oorlog niet overleefd.

En dan komt haar hele leven op losse schroeven te staan. Is er een oplossing voor zo’n immens probleem?

Fijn boek voor heerlijke uurtjes prettig lezen.

Boek

De kaft van dit boek lijkt te sturen op romantiek, glitter en glamour. Maar dat doet geen eer aan het verhaal.

Het begint inderdaad glamoureus met Kat, die, totaal onverwacht, wordt gevraagd naar een huis in Cornwall te gaan om daar wat dingen op te halen. Kat is mode-conservator en valt van de ene verbazing in de andere.

Want hoe kan haar grootmoeder een huis in Cornwall hebben en wat doen al die prachtige Dior-japonnen in de kasten daar. Hoe kwam ze er aan? Het zijn vragen die steeds meer vragen oproepen. Wie is haar grootmoeder, of liever wie was zij?

Als dan ook nog een schrijver op zoek is naar Margaux Jourdan, weliswaar de naam van haar grootmoeder maar totaal niet de vrouw uit het verhaal dat hij vertelt, wordt alles steeds mysterieuzer.

Wie zijn Skye en Liberty, hoe passen zij in het leven van Margaux en welke rol speelde Nicholas?

Een boek dat me zeker niet losliet, ondanks de soms toch trieste en gruwelijke belevenissen van de vrouwen. Maar met een verrassend einde.

D-Day

Dit bijna verlaten strand in Normandië was vandaag exact 70 jaar geleden aanzienlijk drukker en zeker niet vredig. Het is het strand, waar op 6 juni 1944 de geallieerden landen en waar het begin van het einde van de 2e Wereldoorlog werd ingeluid.
Nu ligt het strand van Arromanche er verlaten bij. Maar wie goed kijk,t ziet nog de resten van de landing.
 

Verzonken in het zand liggen her en der betonnen caissons, die gebruikt werden om een kunstmatige haven aan te leggen.
Hier vonden vele jonge mannen de dood. Ze worden anoniem geëerd met vele plaquettes en monumenten, maar dat heeft het verdriet van hun ouders en geliefden niet kunnen uitwissen.
Ook vandaag zullen er weer vele kransen gelegd worden. De oude veteranen zullen terug denken aan deze afgrijselijke dag. We danken er onze vrijheid aan, die velen betaalden met hun leven.

Noodkachel

In een tijd waarin kinderen niet meer weten wat een kolenkachel is, is het begrip noodkachel al helemaal onbekend. Eerlijk gezegd kende ik hem alleen van horen zeggen. Op de tentoonstelling De tweede wereldoorlog in 100 voorwerpen stond deze noodkachel en zo zag ik hem dan ook voor het eerst. Een uit blik geflanst kacheltje, waar alles wat maar brandbaar was in werd gestopt om maar enigszins warmte te hebben en eten te kunnen koken.

Dit exemplaar ziet er nog redelijk stabiel en goed werkend uit, maar dat van mijn ouders moet uit oude augurkenblikken zijn gemaakt. Nadat alle mogelijke brandstofbronnen waren uitgeput, besloot mijn moeder het hout van de zolderafscheiding te gebruiken. Na de oorlog leverde dat nog een berisping op van de verhuurder. Nou ja, daar maalde mijn moeder niet meer om, zij had even wat warmte gehad in de hongerwinter en het weinige eten dat er was kunnen koken.
Dat het kacheltje niet optimaal werkte, blijkt wel uit haar opmerking als iemand vroeg waarom ze weer eens niet thuis was: “Ik ben net een noodkachel, ik rook of ik ga uit 😉 “

 

Beelden

Deze zomer kwamen we in Berlijn toevallig deze beeldengroep van Frank Meisler terecht. Het staat bij het station Friedrichstrasse en maakte grote indruk op mij.
De groep verbeeldt een aantal joodse kinderen van de “Kindertransporte”. Sommige kinderen werden naar Engeland en geadopteerd; anderen werden naar de vernietigingskampen gebracht en keerden waarschijnlijk nooit meer terug.
De beeldengroep staat niet op zich zelf, er staat van dezelfde beeldhouwer een groep in Londen, bij het Liverpool Street Station en in Dantzig, voor het hoofdstation. Maar ook in Wenen en Hoek van Holland staan beeldengroepen.

 

 

Kort na ons bezoek aan Berlijn, was ik in Wenen en ik wilde beslist ook het monument in het Westbahnhof zien.
En natuurlijk ga ik een keer naar Hoek van Holland om daar een foto te maken. Toen ik in 2008 in Dantzig was, stond de beeldengroep daar nog niet. Binnenkort zal ik daarover bloggen.

Woolton Pie

In de 2e wereldoorlog werd dit recept bedacht door de chef van het Savoy Hotel en genoemd naar Lord Woolton, die in Engeland Minister van Voedsel was.

Vanwege de schaarste was er geen vlees voorhanden, maar op het platteland wel voldoende groente. Het recept kan naar eigen inspiratie aangepast worden, maar wortelen horen er in.
Ik heb er ook een hedendaagse draai aan gegeven.

250 gram aardappelen
25 gram boter (of margarine)
1 ei
50 gram gemalen kaas
150 gram wortel, in blokjes
150 gram knolselderij, in blokjes
400 gram bloemkool, in roosjes
150 gram prei, in dunne ringen
1 (groenten)bouillonblokje
zout en peper naar smaak
Voor de saus:
25 gram boter of margarine
600 ml. magere melk

Verwarm de oven voor op 200 graden.

kook de aardappelen, giet af en laat uitdampen. Stamp ze tot puree met 25 gram boter en een ei en breng op smaak met zout en peper.

Zet water met bouillonblokje op en kook de wortel en knolselderij 5 minuten, doe de bloemkoolroosjes erbij en kook nog 5 minuten, voeg dan de preiringen erbij en kook nogmaals 5 minuten. Laat uitlekken (vang de bouillon op, maak daar morgen soep van 😉 )

Smelt voor de saus 25 gram boter, voeg 50 gram bloem toe en roer tot het smeuiig is. Voeg geleidelijk de melk toe, breng aan de kook en roer goed totdat de saus op dikte is.
Roer de uitgelekte groenten door de saus en doe ze in een ovenvaste schaal.

Verdeel de aardappelpuree erover, bestrijk met wat melk en bestrooi met het restant van de kaas.

Bak 25-30 minuten, totdat bovenkant mooi goudbruin is.