Sporen

Al wandelend in onze vakantieomgeving viel het me op dat wij mensen zo vaak onze sporen in de natuur achterlaten.

Dieren maken hun sporen ook, natuurlijk. Maar die zijn een heel stuk minder snel te onderscheiden. Daar moet je echt een studie van maken en dan nog….! Ik weet nooit precies welke pootafdrukken behoren bij welk dier. Ik hoor vogels fluiten, geniet er van. Maar welk vogeltje zo vrolijk fluit, kan ik alleen met een app uitvogelen.

Je hoeft echter maar een paar stappen in de natuur te zetten of je vindt wel een papiertje, een plastic dop of nog erger een lege fles of blik.

Kijk nou hier… Daar waren vast een paar gezellige uurtjes doorgebracht. Maar neem je rommel na afloop dan toch mee naar huis.

Nu wordt het een bron van gevaar voor dieren die zich verwonden. En met felle zon is een vonk zo ontstaan en hebben we weer een brand.

Het schijnt dat mensen intelligente wezens zijn, maar soms ben ik daar niet zo zeker van.

Mooie bruggen

In Rotterdam liggen nog steeds “takkenbruggen”over sommige singels. Die werden al zo’n 120 tot 160 jaar geleden gemaakt van dikke takken eikenhout.

Bron: De Havenloods, Rotterdam

Natuurlijk is zo’n brug gevoelig voor de weersinvloeden en moet dan ook regelmatig onderhouden of vernieuwd worden.

Vaak worden bruggen na verloop van tijd vervangen door moderner exemplaren, van beton en asfalt.

Maar vijf van deze bruggen zijn nog in hun oorspronkelijke, maar gerenoveerde vorm, te zien.

Op de Heemraadsingel en Proveniersingel werd nog eikenhout gebruikt. Voor de andere bruggen koos men voor robinia hout, dat even sterk en vrijwel gelijkwaardig is. Eikenhout schijnt in Europa bijna niet meer te krijgen.

Zo’n mooie brug geeft een heel bijzonder cachet aan een singel. Veel statiger en romantischer dan beton.

Lente

Afgelopen dinsdag ontdekte ik dit roodborstje tijdens een wandelingetje. Hij zong het hoogste lied en ik heb er van genoten.

Overal ontspringt groen, er bloeien al wat bomen en de vogels zijn op vrijersvoeten. En dat laten ze horen ook!

Vandaag begint dan officieel de lente, tenminste voor de meteorologie.

En niet alleen kunnen we dat rondom ons zien in tuin en veld, we kunnen dat ook live bekijken, want al vele jaren start Vogelbescherming Nederland op deze datum met “Beleef de lente”.

Ook dit jaar weer heel veel vogels, van steenuil tot ooievaar. Dat wil ik beslist niet missen. Wie kijkt er nog meer?

Inspiratie

Ik denk dat er weinig mensen zijn die het lied “Het tuinpad van mijn vader” niet kennen. Maar wie weet waar de tekstdichter -Friso Wiegersma- zijn inspiratie vandaan haalde?

Dat ontdekten we vorige week, toen we in Deurne waren. Daar staat het huis van Friso’s ouders. Het huis heet De Wieger en is sinds lange tijd een museum. Daar over vertel ik later.

Destijds behoorde bij het huis een enorme tuin, waar de kinderen Wiegersma heerlijk konden spelen en waar Friso later zo prachtig over zou dichten.

Zijn levenspartner Wim Sonneveld vertolkte het en maakte het tot een evergreen.

De tuin is inmiddels al lang niet meer zo groot, maar de hoge bomen staan er nog. We liepen het verkorte “Tuinpad van mijn vader”. Het is nog steeds een inspirerende omgeving.

Voorjaar

De natuur heeft een eigen tempo en trekt zich gelukkig niks van ons aan.

Vorige week stapte ik naar buiten en werd ik, verscholen achter de heg, verrast door dit.

Ook al denk ik elke winter dat het voorjaar lang op zich zal laten wachten, voor ik het weet staan ze volop te bloeien in de voortuin, de sneeuwklokjes.

Dat geeft de dag ineens een andere sfeer. Alsof er iets vrolijks in de lucht hangt.

Doet de zon dan ook nog mee en verwarmt ze ons lijf al een beetje beter, dan kan er eigenlijk niks meer mis gaan.

Altijd mooi

Afgelopen donderdag weer lekker gewandeld en natuurlijk bijgekletst.

Even leek het nog niet door te gaan, want een paar Ganzen had blijkbaar geen zin om te wachten en waren al vooruit gegaan.

Het bleek een misverstand of een te snel lopend horloge, wie zal het zeggen.

Maar eenmaal aan de koffie was het weer als vanouds.

Lekker gelopen langs de Rotte en dat levert elk seizoen mooie beelden op.

Ik blijf genieten van die stukje rivier, waar met een stralend blauwe lucht alles er zo vrolijk uitziet.

Goed voorbereid

Als…. Als de hemel valt, krijgen we allemaal een blauw petje. Het is een oud gezegde en mijn ouders zeiden dat te pas en te onpas. Een dooddoener van formaat dus.

Bron: Google foto’s

Maar nu zou ik het wel weer nieuw leven in willen blazen, want her en der zie en lees ik allerlei waarschuwingen voor als…. als de zeespiegel stijgt, als het klimaat verandert, als de dijken breken, als …..

Tijdens de watersnood in februari 1953 logeerde Leo bij een tante en oom in Vlaardingen, waar ze helemaal niks merkten van wateroverlast.

Thuis in Rotterdam en dus een flink stuk verder oostelijk en verder van de zee, zagen mijn schoonouders het water door de straten zo de Lange Hilleweg op denderen.

Het kan heus geen kwaad om een beetje vooruit te denken, maar we moeten er voor passen om ons te laten opnaaien door angst en voorspellingen die misschien nooit waarheid worden.

Hysterisch gedoe

Soms denk ik dat we hier in Nederland de weg compleet kwijt zijn. Over de meest simpele dingen wordt een toestand gemaakt alsof de wereld aan zijn eindje is.

Bron: Google foto’s / ANP

Neem nou het weer. Het vroor deze week. Lekker pittig weer, met een beetje zonneschijn. Prima weer om een wandeling te maken. Wie op de fiets moet, heeft beslist wel een muts en handschoenen om zichzelf warm te houden. En wat heerlijk is het dan om binnen te stappen in een behaaglijke warmte.

En voor veel mensen de voorpret van weer op natuurijs te kunnen schaatsen.

Maar op het nieuws niets anders dan codes en berichten om je te beschermen. Ik zag een bericht voorbij komen waarin verteld werd hoe je “niet zou bevriezen”. Nota bene, het was nauwelijks 5 graden onder nul. En ja, met de wind was het best koud.

Maar in 1963, ik zat op de MULO, was er wekenlang veel meer vorst. En ik -en ook medescholieren- had nog nooit van thermokleding, fleecetruien of warmtekussens gehoord, laat staan dat we het gebruikten.

De nieuwsgaring nu loopt van overdreven naar rampzalig. Wanneer beseffen we nu eens dat het weer deel uitmaakt van de natuur en dat we daar weinig tot niks aan kunnen veranderen.

Laten we vooral de prettige kanten van zulk weer benadrukken. Al schaats ik zelf al lang niet meer, ik kan met veel plezier kijken naar de mensen die op het ijs zijn.

Nest

We moesten ons abonnement op Diergaarde Blijdorp verlengen en prikten meteen een bezoekje aan de dieren er aan vast.

Nu de bomen kaal zijn, ontdekte ik dit nest, vlakbij de ingang. En ik verwonderde me van welke vogel zo’n slordig nest zou kunnen zijn.

Het lijkt me helemaal niet gemakkelijk om daar in te broeden, maar een vogel heeft natuurlijk meer stabiliteit dan een mens.

Natuurlijk zocht ik met Google naar een antwoord, maar echt vinden deed ik het niet.

Misschien is het een nest van een roek of een kauw. Dat lijkt me het meest waarschijnlijke.

Gek dat je je zomaar ineens kunt afvragen hoe en wat? Die vogels zullen het een zorg zijn, toch? Die hebben misschien al een heel andere plek gevonden.

De bladeren in je tuin hebben ook een belangrijke medische rol: “Ze zijn letterlijk van levensbelang” | Tuin | hln.be

Deze week las ik over hoe belangrijk het is om in de herfst je tuin niet al te netjes te maken.

Je terras en het tuinpad schoonvegen is geen bezwaar, maar daarna zou je de blaadjes in de aarde moeten vegen of blazen. Daar kunnen ze dan verteren en compost worden.

Nee, dat is niet slecht of vies. Het zorgt voor meer diversiteit in de grond.

Maar dat is het niet alleen, het afgevallen blad vormt zo een laagje dat de grond beschermt, voedsel is voor insecten en wormen en er kunnen ook nog allerlei schimmels in groeien.

En juist die schimmels zijn weer van belang voor het ontwikkelen van nieuwe medicijnen.

De antibiotica van nu werkt niet meer optimaal, omdat veel ziektekiemen er resistent voor zijn geworden. Dus moeten er nieuwe medicijnen worden ontwikkeld en die schimmels kunnen daar voor zorgen. Dus niet te snel en niet te schoon is het devies…!