Boek

Stephanie Schuster: Wondervrouwen (Alleen het beste)

Wondervrouwen (Alleen het beste) van Stephanie Schuster is het vervolg op het boek dat ik vorig jaar hier besprak.

In de 10 jaren die sindsdien verstreken zijn, is er natuurlijk veel gebeurd.

Helga is op eigen kracht gynaecologe geworden, Luise’s winkel loopt als een trein en moet zelfs uitgebreid worden.

Helga’s zoon David en Josie, Luise’s dochter, zijn dikke vrienden. En wat is er aan de hand met Annabel’s dochter? Er is stof voldoenden voor de buurtbewoners om te roddelen.

En daarom komen nog steeds de klanten naar Luise’s winkel om de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Ook dit boek heb ik weer met veel plezier gelezen. Goed geschreven, vlot en een leuk tijdsbeeld.

Binnenkijken

Bron: Rijnmond TV

Ik hou van rondneuzen in huizen van een ander. Natuurlijk doe ik dat niet in het echt, maar zoek ik op internet naar filmpjes hierover. En er zijn zat mensen die hun huis en inrichting graag met een ander delen.

Dit is een huis in mijn eigen stad Rotterdam, niet eens zover van mijn eigen thuis. De bewoonster, architecte Francien Houben gaf TV Rijnmond graag de gelegenheid om plaatjes te schieten.

Wat mij vooral opviel was de Japanse stijl van dit huis. Maar ook de foto’s van het interieur zijn zeer de moeite waard.

Als ik weer eens in de buurt ben, zal ik het zeker eens van dichtbij gaan bekijken.

Klein maar fijn

Bron: Facebook / #Embroidery

Borduren kan ik wel, maar doe ik zelden.

Want tussen “kunnen”en “kunnen” bestaat nog wel een verschil.

Dit zou ik niet kunnen maken, maar ik vind het erg mooi.

Klein, prachtig gemaakt, met mooie kleuren in een evenwichtige balans. Met diverse steken, waarvan ik niet weet of ze lastig of simpel te maken zijn.

Nou ja, meer hoef ik er niet over te schrijven. Het is gewoon mooi!

Lekker shirt…?

Bron: Google foto’s

Zo nu en dan geloof ik niet wat ik zie. Neem nou zoiets als T-Shirts. Die zijn er in soorten en maten, voor dames, heren en kinderen en dan noem ik nog niet veelheid van kleuren of patronen. Sommige shirts vallen ruim, andere zijn getailleerd.

Maar dit t-shirt is wel heel speciaal. Voor mannen alleen. Voor mannen met een ietsie pietsie minderwaardigheidscomplex of voor mannen die zich even Tarzan willen wanen? Voor mannen die vrouwen willen imponeren of te lui zijn voor de sportschool en dan dit maar dragen….?

Een mini seconde overwoog ik of ik er een voor Leo zou bestellen, of voor de zonen. Maar ik geloof niet dat het helemaal hun smaak is.

De mijne trouwens ook niet! 😉 😉 😉

Eenvoud

Vanavond kijk ik weer naar Heel Holland bakt. Een tijd lang heb ik die uitzendingen niet gevolgd, maar dit jaar besloten we toch weer regelmatig te kijken.

En ja, het is nog steeds wel leuk. Maar eigenlijk niet meer om het bakken, maar veel meer om wat er allemaal niet zo goed dan wel helemaal fout gaat. Dat is ook niet verwonderlijk, want ik heb het gevoel dat er steeds meer stress in de opdrachten komt.

Bron: Google foto’s / De Stentor

En al die bouwwerken, spektakelstukken die gemaakt moeten worden. Voor mij is dat niet de essentie van bakken.

Het gaat om de smaak en natuurlijk moet een koekje of taart er ook aantrekkelijk uitzien.

En dat vinden Leo en ik bij Rudolph van Veen, die dagelijks bij 24Kitchen te zien is. Een paar weken lang reed hij met zijn bakfiets langs Nederlandse bakkers en proefde hij van hun specialiteiten. Die zijn vaak helemaal niet zo pompeus, maar voor een thuisbakker wel goed na te bakken.

En daarna gaat Rudolph aan de slag om een verrassing voor de bakkers zelf te maken. En ook daar komt geen spektakel aan te pas. Meestal wordt het een eenvoudig, maar wel erg lekker recept. Met ingrediënten die in de meeste keukens wel te vinden zijn.

En dat vinden wij eigenlijk veel leuker.

Boek

Sacha Bronwasser: LUISTER

Waarschijnlijk had iemand me het boek aangeraden, anders had ik het niet aangevraagd in de bieb. Titel noch schrijfster zeiden me iets toen ik er in begon.

Maar Sacha Bronwasser heeft een pakkende schrijfstijl en allengs werd ik helemaal in het verhaal getrokken.

In het begin hangt het verhaal een beetje als los zand aan elkaar. Waarom speelt het in Parijs, wie is de hoofdpersoon, wat moet je met de familie van Philippe, met de au pairs of gebeurt er straks wat met de kinderen?

En vooral: wie is de hoofdpersoon? Is dat de vertelster of zou het Flo zijn? Dan krijg je langzamerhand meer inzicht in wat er allemaal in de jaren 80 en daarna in Parijs en Nederland gebeurde. En pas op de laatste bladzijde begrijp je het.

Ik vond het een zeer intrigerend boek, dat misschien nog wel eens herlezen zal worden. Het lijkt op een thriller al begaat geen van de hoofdpersonen een misdaad.

Aanrader!

Hergebruik

Bron: Facebook / History defined

In de crisisjaren was er op het Amerikaanse platteland nog weinig te merken van de “American dream”. Toen heerste er armoe en hadden de mensen weinig geld te verteren.

Wie geen geld voor stof had, gebruikte de stof van de linnen meelzakken. Stevig, goed te wassen en lang te gebruiken. Dus liepen veel vrouwen en kinderen in grauwige linnen jurken of schorten.

Maar wie maakte zich toen druk over de juiste schoenen of dat je jurk of broek wel van het juiste hippe merk was? Zelfs een lapje stof op de markt was te duur of helemaal niet te krijgen.

Maar natuurlijk zijn er altijd vrouwen geweest die daar een draai aan wisten te geven. En mannen die daarop insprongen.

Waarom van de nood geen deugd gemaakt? De meelzakken werden bedrukt met leuke patronen, die er niet uitgewassen werden. Het logo werd daarentegen gedrukt met oplosbare verf.

En zo konden de creatieve vrouwen toch leuke jurkjes maken. Slim bekeken van de meelproducenten!

Puzzel

Net voor Kerst maakte ik de puzzel die van oud-buurman Peter heb gekregen.

500 stukjes maar toch soms behoorlijk pittig. Wel heel leuk om te doen.

Ongelofelijk wat heeft die Jan van Haasteren een fantasie.

In deze puzzel “de schaakclub” komen zoveel verschillende figuren voor. En ook de kleine grapjes en verborgen situaties zorgen voor een heerlijk ontspannen puzzelen.

Goed opletten, soms op het verkeerde been gezet worden, maar uiteindelijk toch alle stukjes op hun plaats gekregen.

Peter, nog maar een keertje, hartelijk dank. Binnenkort gaat de doos door naar een andere puzzelaar.

Een vorm van recreatief recyclen…!

Bakken

Met Kerstmis heb ik me compleet uitgeleefd met het bakken van koekjes.

Ik bak graag, maar toch komt het daar niet zo vaak meer van. Wat moeten we met ons tweetjes met een hele plaat vol koek of een taart? Niet dat we het niet lusten, maar alle calorieën tellen. Maar met kerst kon ik aan de slag. En kijk, dit was het resultaat.

Eerder had ik al twee Dresdner stollen gebakken, die keurig ingepakt in de berging stonden. Maar in alle drukte vergat ik daar een foto van te maken. En de restanten fotograferen, dat vind ik niks. Maar lekker dat het was!

Natuurlijk hebben Leo en ik al dat lekkers niet samen opgegeten. Het grootste deel hebben we weggegeven als kerstcadeau. En dat viel in de smaak!

Licht

Het is niet verwonderlijk dat we in deze donkere dagen voor Kerst wat licht in onze duisternis willen hebben.

In ons huis dit jaar niet al te veel kerstversieringen. Eigenlijk vrij sober. Alleen wat engeltjes en beeldjes op de kast, een klein bloemstuk van rode tulpen op tafel en een krans met lichtjes aan de voordeur.

Maar er is wel degelijk kerstsfeer, want ik ben al weken aan het denken en voorbereiden van allerlei baksels.

Er is dus niet alleen dat extra licht, maar ook het huis geurt heerlijk. En in de koelkast liggen allerlei soorten deeg te wachten op verdere verwerking.

Ik ga dus maar gauw verder met kneden, vullen en bakken.