Muziek hoor je overal. Want mensen willen vermaakt worden, vrolijk zijn, zingen en dansen. Of je nou hier of in China bent, je vindt altijd wel een muzikant. Of twee, zoals deze ernstige heren. Zij wachten totdat ze op mogen gaan voor een optreden in het park in Kunming (Zuid China). Ze speelden mooi en hadden succes. Wij westerlingen gaven ze nog eens een extra applaus!
Nog meer muziek? Kijk op Stuureenfoto, waar muziek deze week ook het thema is!
Onze reis naar Japan was met opzet gepland in de herfst, want dan zouden we het meest kunnen genieten van de prachtige herfstkleuren. En bij het Keizerlijk Paleis in Kyoto was zeker fantastische kleurenpracht te vinden. De keizer woont niet in het paleis, hij heeft tenslotte zijn residentie in Tokio. Maar het is beslist een leuk optrekje, al kun je door de hoge muren er niet veel van zien. In de bijbehorende tuin, ongeveer 1 x 1,5 kilometer, waren diverse tuinlieden aan het werk. Dat werk is geheel anders dan hier. Geen grote scharen of zagen, maar kleine schaartjes en snoeien gebeurt zeer behoedzaam. Over elke tak wordt nagedacht en niet alles wordt minutieus geveegd. Zelfs sommige takken worden zorgvuldig met een stoffer geveegd, zodat de bladeren of naalden niet zullen verstikken. Het is het allemaal wel waard. De bomen staan er zo prachtig bij en de kleuren en kleurcombinaties zijn overweldigend.
Vanuit Tokio reisden we naar Hakone, een zeer geliefde plaats met veel bezienswaardigheden.
Eerst namen we de Shinkansen naar Odaware en daar tapten we over op de Hakone Tozan Trein naar Gora. De trein gaat over een prachtig terrein en rijdt niet al te snel zodat je ook wat van de omgeving kunt zien.Het was wel druk en we moesten staan.
Het werd een dag met vele overstappen, want van Gora konden we meteen overstappen in de gondel, die ons naar Souznan bracht. Van daaruit namen we weer een andere kabelbaan, gelukkig geheel afgesloten, want het ging griezelig hoog. Over een gebied tussen twee bergen, waar hete bronnen ontspringen en stoom en zwavel door de aarde wordt uitgespuwd. Soms is het onmogelijk om deze kabelbaan te nemen, omdat er vulkaanuitbarstingen kunnen voorkomen.
Uiteindelijk kwamen we bij het Ashinoko-meer aan, waar een piratenschip ons naar Moto-Hakone bracht. Dat schip was naar onze zin nogal kitscherig, maar de Japanse schoolklas vond het prachtig!
In Hakone is een herbouwde pleisterplaats van de oude Tokaido-weg te zien. En natuurlijk wilde ik daarheen. Ik had niet voor niets een jaar lang over de houtsneden van Hiroshige geblogd 😉 😉 En Leo fungeerde als eenzame reiziger in het decor!
Klik op een foto om te vergroten
Kinderen over de hele wereld dromen hoe het zal zijn als ze groot zijn. Of er van al die dromen ook wat terecht komt, is maar de vraag. Maar het is leuk om te zien wat er zich in hun kleine koppies omgaat.
Vorig jaar, in Okayama stuitten wij op een kleine tentoonstelling van kindertekeningen. En hoewel het hele verhaal erbij ons volkomen ontging, want in het Japans, konden we wel zien wat de vraag was geweest: wat wil je later worden.
Hieronder een greep uit wat wij zoal zagen (klik op de foto om te vergroten):
Deze kindertekeningen passen perfect in het thema van deze week bij Stuureenfoto. Neem een kijkje en doe eens mee!
“Brug naar de hemel”, zo noemt men in Japan de smalle landtong bij Amanohashidate. Het was een lange reis vanuit Kyoto, maar beslist de moeite waard. We liepen over de smalle, bijna vijf kilometer lange strook land, waar we soms aan weerszijden de zee konden zien.
Natuurlijk namen we aan de overkant de kabelbaan naar de top, zodat we de “hemelbrug” ook werkelijk waar konden nemen. Dat gaat het beste als je op een klein plateau gaat staan, met je rug naar de zee, je bukt en door je benen heen kijkt. Een beetje potsierlijk, maar bijna iedereen deed het en wij natuurlijk ook. Daar hebben we foto’s van gemaakt, maar die vind ik toch iets te gênant om hier te laten zien 😉
Dit lijkt zo te zien een plaatje uit een supermarkt. Maar dat is het niet. Want alles wat hier staat is van plastic. De pizza, de schotels met groente, de sla, de noedels, fruit, bier, gebak, brood. Het ziet er uit alsof je het zo kunt opeten, maar dient om in de etalage te zetten van restaurants. Dat is gemakkelijker dan een vertaalde menukaart. Nu wijs je aan wat je hebben wilt en dat komt dan in Japan op je bordje. Wel echt natuurlijk 😉
Natuur in de stad kan natuurlijk niet alleen groots en indrukwekkend zijn. Soms moet je goed kijken om iets te zien. Maar dat betekent niet dat er niet genoeg te zien is. Hier in Kyoto fotografeerde ik deze ienie-mini esdoorn, die ondanks zijn geringe afmeting toch een prachtig gekleurd herfstblad liet zien. Ik weet zeker dat de bewoners van het huis waar hij bij stond, hem elke morgen weer met plezier begroeten en hem met liefde verzorgen.
Bij het woord parade denk je misschien meteen aan nogal wat militair vertoon. Aan Moskou en het Kremlin, met norse politici, starend naar raketten en ander oorlogstuig.
Maar het kan ook anders. Een parade van feestende mensen, extra mooi gekleed of in klederdracht. Zoals wij in Lusheng zagen, toen we tien jaar geleden in Zuid China waren. Een enorm groot en beroemd festival. Tientallen groepen deden mee. Prachtig geklede meisjes, met zilveren hoofdtooien; mannen met enorme bamboe fluiten. En jongemannen met deze bizarre hoofdtooien. Uren hebben we gekeken, het was een prachtig schouwspel. Maar de betekenis van al die kledij is ons helaas ontgaan.
Ook op Stuureenfoto is Parade deze week het thema. Neem er gerust een kijkje en doe een keer mee.
 |
Telkens als ik een Japanse bentobox zie, vind ik het weer jammer dat ik geen lunchtrommeltje meer hoef mee te nemen. Want wat lijkt het me heerlijk om zo’n mooi doosje open te maken en er dan zo’n vrolijk opgemaakte lunch in te vinden. |
In Japan kun je die overal kopen en dat deden we dan ook vaak. Bij mooi weer in het park zitten met een doos vol heerlijkheden op schoot. Miniflesje sojasaus er uit halen, sprenkelen over de diverse hapjes en voorzichtig met je stokjes eruit halen. Dat is iets heel anders dan een broodje bij de snackbar halen.
| Maar vooral kinderen moeten dat heerlijk vinden. Want voor hen maken Japanse moeders het extra mooi. En zeg nou zelf, dit is toch een plaatje waar je blij van wordt! |  |
| Tijdens onze reis in Japan verbaasden wij ons over de schone treinen, die toch met een heel grote frequentie rijden. Totdat we een keer zagen hoe schoonmaken op z’n Japans gaat. Supersnel, super efficiënt en met bijna militaire discipline. Op het station staan deze karretjes met schoonmaakspullen, voor elke schoonmaker één. |  |
Ik heb geprobeerd het te filmen, maar dat lukte niet al te best. Maar gelukkig is er dan altijd YouTube, waar alles te vinden is: