Hufterig

Wat kunnen sommigen zich toch hufterig gedragen. Toen wij vorige week wilden wegrijden, bleek de straat versperd door een vrachtwagen. Er werden machines afgeleverd.

Dat kan gebeuren en even wachten is nou ook niet het eind van de wereld. Maar er kwam niemand om de auto weg te rijden. Achter ons kwam de buurman. Die wist te vertellen dat die auto er al een uur stond. Hij had zijn hond uitgelaten en toen werd de wagen uitgeladen.

Ik belde aan bij het betreffende huis. “Hij komt zo hoor, even de zaakjes afronden”. “Maar wij willen weg en kunnen geen kant op”. “Ja, ja, die man moet ook ergens parkeren hè…?” Ik was perplex. Natuurlijk, maar ga dan even afleveren en daarna snel de straat vrij maken. Pas dan kun je machines monteren of afrekenen.

Inmiddels stonden er nog twee buren achter ons en ook zij vonden het maar niks. En dan praat ik nog niet eens over een noodsituatie, want ambulances of brandweer konden er ook niet langs natuurlijk. Onbegrijpelijk dat men dat dan niet snapt. Hufterig gedrag.

8 thoughts on “Hufterig

  1. Wij hebben een eigen parkeerplek op ons erf. Het pleintje waar wij wonen heeft weinig algemene parkeerplekken en die zijn meestal bezet omdat er een locatie voor dagopvang in onze straat is.
    Pasgeleden parkeerde er een bedrijfsauto op mijn erf terwijl het bedrijf niet bij mij aan het werk was. Toen ik er iets van ging zeggen kreeg ik te horen dat “hij toch ergens moest staan”…

  2. Jullie bleven dan wel nog heel kalm. Ik zou het er lastig mee hebben. 🙁

Comments are closed.