Terugblik

De komende tijd zal ik regelmatig terugblikken op wat er vorig jaar allemaal gebeurde. Toen was er te veel om aan te denken en kon ik het schrijven van een blog er niet bij hebben. Inmiddels ben ik gelukkig in rustiger vaarwater gekomen.
Want een stressige toestand was het wel. Het ene ogenblik appte ik dat het prima ging en dat ik alleen nog even moest fietsen en het volgende ogenblik moest ik Leo melden dat hij naar het ziekenhuis moest komen, met nachtgoed en toiletspullen.
Gek genoeg had ik zelf niet de tijd om te schrikken. Er gebeurde zo veel. Onderzoeken, vragen van doktoren en verpleegsters, de hele entourage op zo’n hartbewaking. Ik kende het niet, vond het wel interessant. Gek hè, net of alles een beetje langs me heen ging.

mijn uitzicht van uit mijn bed

mijn uitzicht van uit mijn bed

Het team van cardiologen in het IJsselland ziekenhuis leek me vrij jong. Ik wilde dan ook niet geloven dat zij het echt bij het rechte eind hadden. Mijn hart? Welnee, ik had een beetje last van mijn maag of mijn slokdarm. Ze vergisten zich natuurlijk. Maar op zaterdagmorgen, toen ik me in de badkamer zelf mocht wassen, bleek dat de diagnose wel degelijk juist was. Ik werd weer beroerd, kreeg het benauwd en toen sloeg de schrik echt toe. Zou ik de rest van mijn leven nou als een zielig vogeltje moeten doorbrengen? Zou ik het bij elke inspanning benauwd krijgen? En hoe moest dat dan…? Konden we nog wel in ons huis blijven wonen? Konden we nog wel op reis gaan? Hoe afhankelijk van zorg zou ik worden en kon ik of Leo daar wel mee omgaan? Het waren vragen die niet meteen een antwoord kregen. De doktoren en verplegend personeel zijn aardig, maar hebben niet veel tijd om eens even een gesprek te beginnen.
Maar na een paar uur nam mijn optimistische aard de overhand. Het zou wel goed komen. Tenslotte had mijn vader na een hartinfarct in 1953 ook nog 34 jaar geleefd. Toen was de medische wetenschap nog lang niet zo geavanceerd als nu. In ieder geval zou er alles aan worden gedaan om me beter te maken. Hoe, daar had ik nog geen idee van. (wordt vervolgd)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

5 thoughts on “Terugblik

  1. Fijn dat je nu gezond en wel kan terugblikken, zelfs in een goede conditie. Wat moet dat schrikken geweest zijn.

Comments are closed.