Het kan verkeren…

En nu lig ik weer in Rotterdam, in het IJsselland ziekenhuis. Helemaal zonder draadjes, infuus of wat dan ook. Gewoon patiënte no. zoveel, die een beetje moet aansterken, bijkomen en binnenkort weer naar huis toe gaat. En dat is natuurlijk prima. Ik laat me verzorgen, lees een beetje, slaap zo nu en dan wat. Nog even gewoon relaxen.

6 thoughts on “Het kan verkeren…

  1. Hallo Els, ben zo blij te horen dat je weer veilig bent “thuis” gekomen! Voel je je eniszins redelijk, waarschijnlijk nog wel moe. Lekker luieren en uitrusten! Het is allemaal ook geen peuleschil!
    Hoop dat je snel echt naar huis mag, toegetakeld en wel en ik kom je zeker bezoeken als je wat bent aangesterkt.
    Houd je haaks en ik hoop je weer spoedig te zien!
    Dikke kus van Caty

  2. Fantastisch nieuws. Geen toeters en bellen meer aan het lijf, heerlijk is dat dan, he?
    Nu maar lekker opknappen en snel naar huis, hoor.

  3. Fijn Els, dat je weer de goede kant op gaat en ook wat dichter bij huis bent. Ik vind je wel een flinkerd hoor om ons vanuit je ziekenhuisbed op de hoogte te houden. Laat je nog maar lekker verzorgen, dat heb je verdiend.

  4. Geweldig Els, ik ben echt blij voor je. Wat heerlijk dat je weer ‘los’ bent van alle snoeren en draden, dat moet een goed gevoel van vrijheid geven. Geniet nog maar van de verzorging en het relaxen, daar knapt een mens van op.

Comments are closed.