Het valt me op dat je tegenwoordig zo veel taalfouten tegenkomt. Geen verschrijvingen, maar echte fouten. Zomaar, door onwetendheid of slordigheid gemaakt.
Ik geef een paar voorbeelden:
Heerlijke salade met rouwe uien
U kunt betalen met u betaalpas
Dit product is ontwikkelt door ….
Ik weet niet of het ligt aan ons onderwijs, aan de snelle manier van communiceren of dat het gewoonweg nonchalance is.
Of misschien ben ik wel gewoon een Pietje Precies….
Twee van je drie voorbeelden zijn spelfouten.
Het middelste is een taalfout.
Het is vaak onwetendheid, denk ik, maar nog vaker desinteresse.
Het ergst vind ik: me huis.
Nee hoor, niks Pietje precies. Taalfouten storen mij ook altijd. En je ziet ze idd steeds meer. Helaas.
Je komt tegenwoordig veel meer particuliere schrijfsels tegen, dus de kans om daarin taal- en schreifvauten te ontdekken is ook veel groter. Iedereen zet nu van alles op blogs, fora, Facebook of Twitter, zonder tussenkomst van taalkundig geschoolde bemoeials. Daar zitten een boel ongepolijste pareltjes tussen. Vroeger kwamen de meeste mensen in hun schrijverscarrière niet verder dan een dagboek of een ansichtkaart; en áls ze iets publiceerden, dan keek er vóór publicatie een pietluttig redacteur of secretaresse naar, die de fouten er een voor een uit wist te halen.
Helaas maak ik er zelf ook nog wel eens een paar. Het schijnt dat je sneller over de fouten op het beeldscherm heen leest als de fouten die op papier staan. Het maakt ook uit als je de tekst nog een paar keer bewerkt hebt. Vaak klopt de zin dan niet meer. Ik schaam me altijd dood als ik fouten in mijn blog ontdek.
Taalfouten is van alle tijden, maar het is wel erger geworden door sms-taal e.d. Ik stoor me er ook enorm aan