| Sinds jaren ligt er in mijn kast een mooie dikke vlecht. Jongste had lange tijd prachtig lang, rood krullend haar. Maar toen hij zag dat er op zijn kruintje allengs minder haar groeide, besloot hij rigoureus de schaar erin te laten zetten. De kapster vlocht zijn haren en knipte de staart af. “Voor je moeder”, zei ze erbij. Waarom ik hem nou juist moest krijgen….? Maar weggooien, nee! Dus lag ie stil te verkommeren tussen de sjaals. |  |
Nu las ik laatst van de Stichting Haarwens, waar pruiken worden gemaakt voor kinderen tot 18 jaar die door een of andere oorzaak kaal zijn geworden. En dat is dus een veel betere bestemming voor zo’n vlecht.
Ik heb nog een stel dunne vlechtjes die me zijn afgeknipt toen ik een jaar of zes was.
Heel goed! En wat een mooie kleur zeg! Ik had ook een vlecht, ook rood eh rossig, en die bleek mijn moeder al die jaren bewaard te hebben. Ik vond hem toen ik haar huis moest leeghalen. Heb hem weggegooid, had ik het maar geweten.
Is al gebeurd! Gisteren per post verstuurd.
Ach, zeker! Direct regelen, Els.